Per 1 januari 2020 gelden nieuwe regels voor partneralimentatie. De alimentatieduur wordt beperkt.

Tenzij de rechter een termijn heeft vastgesteld eindigt de alimentatieverplichting van rechtswege na verstrijken van een termijn die gelijk is aan de helft van de duur van het huwelijk met een maximum van vijf jaren (art. 1: 157 BW). Hierop bestaan drie uitzonderingen:

Indien op het moment van het echtscheidingsverzoek de duur van het huwelijk langer is dan vijftien jaren en de leeftijd van de alimentatiegerechtigde ten hoogste tien jaar jonger is dan de AOW-leeftijd, eindigt de alimentatieverplichting niet eerder dan op het tijdstip waarop de alimentatiegerechtigde de AOW-leeftijd bereikt. Deze termijn kan dan tot maximaal tien jaar worden opgerekt.

Indien op het moment van het echtscheidingsverzoek de duur van het huwelijk langer is dan vijftien jaren, de alimentatiegerechtigde is geboren op of voor 1 januari 1970 én diens leeftijd meer dan tien jaren lager is dan de AOW-leeftijd, eindigt de alimentatieverplichting na tien jaren. Deze uitzondering vervalt na zeven jaren.

De alimentatieverplichting eindigt niet eerder dan op het tijdstip waarop de uit het huwelijk geboren kinderen de leeftijd van twaalf jaren hebben bereikt. De maximale alimentatietermijn kan dan uitkomen op twaalf jaar.

Mochten er meerdere uitzonderingen van toepassing zijn, dan geldt de langste termijn.